Sedat uitwuiven

Zaterdag, 24 april Vroeg op pad want de trein gaat even over half acht. Op het station naar Zandvoort zien we een bekend gezicht en meer wandelschoenen en rugzakjes: allemaal Sedat uitzwaaien!

In het gemeentehuis van Zandvoort (mooi historisch pandje) is er eerst een receptie van negen tot tien uur met lekkere koffie en cake. De burgemeester loopt geanimeerd rond en even voor negen gaat de ambtsketen om voor de toespraak later. Sedat, zijn vrouw Khadicha, dochter Soraya en zoon Bilal, daarnaast natuurlijk schoonmoeder en andere familieleden, vrienden en sponsoren komen binnen. Bilal laat de video stevig draaien, ‘s middags vertelt hij dat er al meer dan drie uur film opstaat. Oh, wie gaat dit knippen en plakken…
Na vele foto’s, ja ook wij (Annemieke, Tini, Yvonne, Frans, Madelon en Marjan) willen met hem op de foto: delegatie van wandelaars die straks aan de Bulgaarse grens Sedat gaat ondersteunen met een wandelpad richting Istanbul, lopen we even na tien uur. Over het aloude Visserspad richting Kraantje Lek, een lange sliert mensen die allen het pad opgaan. Bij Kraantje Lek gaan we (ja alweer) koffie drinken. Grote kring met verwanten.

En dan met gids Jos slingerend over de voet- en fietspaden naar Haarlem, door het centrum: hier treffen we een vijfmansformatie -goede muziek!!- uit de Balkan (zal Sedat dit in Oost-Europa vaker meemaken?). Bij de Melkbrug in Haarlem afscheid van vrouw en kind. Punt met fietsbordje richting Santiago de Compostella, we lopen ook langs het Genootschap. Dan door naar Haarlemmerliede, waar we onder de A9 door bij een picknicktafel gaan rusten. Ja, dat mag dan wel even, warm weer en de dorst wordt groot. Het is tenslotte al twee uur.
Loop dan weer met die te praten en te luisteren naar de verhalen over grote tochten, en dan met een ander over wat én hoeveel zit er in een rugzak. Sedat, hoeveel ben je al kwijt?

Door naar station Sloterdijk, gelukkig daar kan ik even water halen, maar eerst door inschattingsfoutje moeten we allemaal over een greppel springen. Tini hangende aan een hek, stapsteen neerleggend, baant het pad voor ons. Geen probleem, we vervolgen monter het pad!

Bij elke stop gaan er mensen af voor de terugreis naar huis. Met een groepje van 10 man/vrouw lopen we langs de volkstuintjes, en op de dijk bij het Westerpark met feestende, vrolijke mensen naar het centrum van Amsterdam. In de Haarlemmerstraat gaan wij naar een eettentje aanbevolen door Kyra en nemen met bemoedigende woorden afscheid van Sedat.

Een volle dag van 33 km wandelen met veel zon. Na negenen voldaan weer thuis met in gedachte: mooi pad om te lopen zo vanuit Zandvoort naar Amsterdam Centraal, ga ik zeker nog eens doen.

Kijk voor info op de website van Sedat Çakir voor de route, motivatie, ondersteuning en nog veel meer.

www.wandelenvoorintegratie.nl