5 – Wandeldag 4 Pasayeri - Kirklareli 24,8 km

== Mooi landschap, wasbeurt in de Haman en warm gegeten

Snel ontbijt voor het theehuis en daar gaan we weer. De groep heeft er zin in. Over zandpaden, dwars over de heuvels, wadend door beekjes door naar Koyunbaba waar ik aan de rand een lift van ‘n scooter krij, Annemieke op een trekker door het dorpje wordt getoond en Sedat wordt opgewacht door de pers. De pers loopt enige kilometers met ons mee en tekent het verhaal van Sedat op.
Hij heeft veel te vertellen en heeft haast want de computer van de diverse media moet gevoed worden met foto’s en filmmateriaal. In Kirklarli aangekomen lopen we nog een half uur naar het centrum. Daar gaan we hoera de Haman in. De mannen aan de ene kant en de vrouwen door de souk aan de andere kant. Sedat en Madelon richting computers en wij worden gewassen, ingezeept, gemasseerd door een prachtige Turkse zwangere vrouw. Wat een klus is dat maar wat ’n genot zeg. De Haman is oud en van vergane glorie, je ziet en voelt de grandeur van vroeger. Maar de stenen zijn lekker warm om op te liggen. Hierna gaan we uitgebreid eten, eerst soep, veel ayran en water, brood en heel veel lekkere hapjes. Voldaan gaan we de stad uit, het is goed, we gaan naar de rust, langs kazernes waar de posten ons verbaasd nakijken. We lopen op een nieuw asfaltweg en er rijden nog geen auto’s. We gaan op zoek naar een plek voor de tenten, het stinkt naar asfalt de warmte stijgt omhoog en ik wil hier liever ver vandaan gaan liggen. De geur blijft in mijn neus hangen. Bij een verlaten huis zetten we in grote haast de tentjes op. Sedat gaat onder een muskietennet liggen. Lijkt me niet prettig want het ligt op zijn gezicht. Iets verder is een betonfabriek en die maakt ’n rot geluid, snel de tent in want de sprinkhanen en muggen dansen in het rond, de oordoppen in en oh wat lekker lig ik dan.